Επιστολή προς πρωτοβουλίες πολιτών για τη Δημοκρατία

του Ι. Δημητροκάλλη

(Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε με αφορμή την εκδήλωση “Πολιτική Καινοτομία: Συστατικά για τη Δημοκρατία από την Ισλανδία στην Ελλάδα” της 11 Νοεμβρίου 2015 η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ρομάντζο. Διαβάστηκε στο κοινό από τους διοργανωτές της εκδήλωσης στο πλαίσιο παρουσιάσεων ομάδων και δράσεων πολιτών για τη Δημοκρατία και ειδικότερα κατά την παρουσίαση της κίνησης “Πολιτίζω” 1993)

Συμπολίτισσες και Συμπολίτες, εγκαταστημένος στη Νάξο, λυπάμαι που δεν είμαι σήμερα κι εγώ, μαζί σας.

Ως εμπνευστής και ιδρυτής της κίνησης «Πολιτίζω», της παλαιότερης που έταξε ως σκοπό της δράσης της, την ριζική αλλαγή του Συντάγματος, τολμώ να σας απευθύνω μερικά λόγια. Είναι βγαλμένα από τις εμπειρίες της 20ετούς δράσης μου και τις ειδικές γνώσεις που απέκτησα, με την μελέτη μερικών δεκάδων χιλιάδων σελίδων κειμένων, σχετικών με την δημοκρατία και το Σύνταγμα.

[ Επιτρέψτε μου πρώτα να συστηθώ ως ενεργός πολίτης. Η σπουδή μου στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με έμαθαν πώς ένα μεγάλο κτήριο σχεδιάζεται και κατασκευάζεται από τα πιο απλά υλικά, την άμμο τον ασβέστη, το τσιμέντο και τα τούβλα, που τα χειρίζεται και τα συνδυάζει ένα πλήθος ανθρώπων με ειδικότητες. Καθένας, όμως, αναλαμβάνει ένα συγκεκριμένο ρόλο, στην όλη προσπάθεια.

Όταν, λοιπόν μου ανατέθηκε το οργανωτικό μέρος ενός μεγάλου κόμματος, μου φάνηκε εύκολο να μετατρέψω ένα ασύντακτο πλήθος εθελοντών, που επί ατέλειωτες ώρες αντάλλασσαν μεταξύ τους απόψεις, χωρίς παραγωγή έργου, σε ένα σμάρι μελισσών, στο οποίο η κάθε μια έχει τον δικό της ρόλο για να παραχθεί το μέλι.

Διαίρεσα την κομματική δουλειά σε τομείς, έτσι που ο καθένας μπορούσε να διαλέξει ένα συγκεκριμένο κομμάτι για να το υλοποιήσει ο ίδιος . Όλοι προσφέραμε έργο και όλοι μαζί αποφασίζαμε για το επόμενο βήμα. Λειτουργούσε η Δημοκρατία και όχι η άνωθεν εντολή. Ο στόχος επιτεύχθηκε και το κόμμα έγινε κυβέρνηση. Δεν τα πήγε τόσο καλά, όμως, διότι σταμάτησε η δημοκρατική δράση, όταν το κυβερνητικό έργο ανέλαβαν οι πολιτικοί. Αυτοί όλοι θεωρούσαν τον εαυτό τους παντογνώστη και παρίσταναν το αφεντικό, κάνοντας ο καθένας του κεφαλιού του.]

Επιδιώκουμε την σύνταξη και την εφαρμογή ενός νέου δημοκρατικού συντάγματος. Για την πρώτη φάση, την σύνταξη, τα πράγματα είναι εύκολα, αν δεν ψάχνουμε να ανακαλύψουμε ξανά την Αμερική. Η σύνθεση ενός καινούργιου Συντάγματος δεν είναι θέμα φαντασίας, αλλά επιλογής θεσμών, από τις επιτυχημένες μορφές συνταγμάτων παλαιών και σύγχρονων λαών. Λαών που απέκτησαν δύναμη και πλούτο, διότι δεν αρκέστηκαν στο να είναι όλοι ίσοι, απέναντι σε κάποιους αρχηγούς, που τους είχαν αναθέσει την ευθύνη της ζωής τους, αλλά μοιράστηκαν μαζί τους, με υπευθυνότητα, και την ευθύνη της διακυβέρνησής τους, κρατώντας για τον εαυτό τους τον τελευταίο λόγο..

Οι θεσμοί, αρχαίοι και σύγχρονοι, στους οποίους βασίζονται οι σύγχρονες δημοκρατίες, είναι γνωστοί. Έναν σχετικό πίνακα έχω δημοσιεύσει, από πολλά χρόνια, διαβάζοντας δεκάδες συντάγματα άλλων χωρών. Μπορούμε να βρούμε και άλλα σχετικά κείμενα σε εκατοντάδες βιβλία. Μη χάνουμε τον χρόνο μας, γι αυτό. Έχουν ασχοληθεί χιλιάδες άλλοι, ειδικοί και μη, πριν από μας, σε άλλες χώρες. Στο κάτω-κάτω, ο χρόνος είναι μπροστά μας να απορρίψουμε ή να προσθέσουμε νέους θεσμούς. Η Ελλάδα βουλιάζει και αυτό που πρέπει να γίνει, και που δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα, είναι να ενημερωθεί ο απλός πολίτης, ότι μόνο ο ίδιος μπορεί να σώσει την Χώρα και τον εαυτό του. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι το περιεχόμενο της ενημέρωσης, αλλά ο πειστικός τρόπος που θα γίνει, ώστε να νοιώσει την ανάγκη της αλλαγής και να έχει γνώσεις για να κάνει σωστές επιλογές, ο κάθε πολίτης.

Όσοι νοιαζόμαστε πραγματικά για τον τόπο μας και όχι για την προσωπική μας προβολή, οφείλουμε να διαθέσουμε τον χρόνο μας στο να πείσουμε την κοινωνία, ότι πρέπει να αφαιρέσει από τους πολιτικούς το μονοπώλιο της διαχείρισης της εξουσίας και να αναλάβουν, οι ίδιοι οι πολίτες, τις ευθύνες μιας συλλογικής διακυβέρνησής τους. Δεν είναι η ώρα για τον καθορισμό της μορφής, αλλά για την συνειδητοποίηση, από όλους, της αναγκαιότητας της αλλαγής. Να αντιληφθούν οι Έλληνες ότι όσο αναθέτουν σε άλλους την σωτηρία τους, θα εξακολουθήσουν να υποφέρουν. Αυτή είναι η πολιτική πρόκληση για μας και για τον Λαό μας, για να γλυτώσουμε από τις κρίσεις.

Να αποδείξουμε τα καλά της συμμετοχής και να εμπνεύσουμε αυτοπεποίθηση για την ανάληψη της ευθύνης της.

Μην χάνουμε χρόνο, σε συζητήσεις για το τέλειο Σύνταγμα. Θα διαμορφωθεί μέσα στην κοινωνία, όταν οι πολίτες θα γνωρίζουν και θα κατανοήσουν την ανάγκη ανάληψης προσωπικών ευθυνών. Όταν το νέο Σύνταγμα γίνει λαϊκή απαίτηση, όλα θα γίνουν πιο εύκολα.

Οι πολλοί δεν το υποψιάζονται, καν αυτό. Εμείς, οι υποψιασμένοι, δεν έχουμε, βέβαια, το δικαίωμα να αποφασίζουμε γι αυτούς, αλλά έχουμε την υποχρέωση να τους ενημερώσουμε, ώστε να αποφασίζουν οι ίδιοι με γνώση και φρόνηση.

Ας μοιραστούμε λοιπόν, τους ρόλους ανάμεσά μας, τομεακά και κατά ειδικότητες, αλλά κυρίως γεωγραφικά. Ας βγούμε στους δρόμους να συναντήσουμε τους απλούς ανθρώπους, ας ενεργοποιήσουμε την πρωτοβουλία μας, ας εμπνευστούμε επικοινωνιακές καινοτομίες, ώστε να τους πείσουμε ότι ή παίρνουν την ευθύνη της ζωής τους επάνω τους, ή θα είναι μονίμως βουλιαγμένοι στον βάλτο μιας ατέλειωτης κρίσης. .

Έτσι μόνο θα έρθει η λύτρωση από την υποταγή του Λαού μας, σε μια οικτρά αποτυχημένη ρεπούμπλικα, που μας την είπαν δημοκρατία.

Ο Έλληνες είναι ικανοί και η φυσικός πλούτος της Ελλάδας, τους δίνει την ευκαιρία να φέρουν την εθνική αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, την κρατική δύναμη και τον ατομικό πλούτο, όταν αποκτήσουν την πολιτική ζωή μιας γνήσιας δημοκρατίας. Η ιστορία έχει φωτεινό παράδειγμα τους προγόνους μας. Δεν έφερε η οικονομική ανάπτυξη την δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας. Η δημοκρατία έφερε τον πλούτο και τον πολιτισμό.

Και η οικονομική ανάπτυξη δεν θα έρθει και τώρα, με κυβερνητικά προγράμματα και μέτρα, αλλά με το βάθεμα της δημοκρατίας μας.